حسیب فضل در اخیر برنامه‌های قبلی را که در صفحه نوای نیستان به نشر رسیده را به نمایش گذاشت. مانند بوقلمون سیاسی، عرفان یا قصه خود شیفته‌گی هفت شهر عشق، عشق و تردید یک صوفی و خود فروشی در بازار مجازی را با این شعر به نمایش گذاشت:
“به بازار مجازی هر طرف بینم دکان خود فروشی
کسی نام و کسی وعظ و کسی هم جلوه و تن می‌فروشد”
از سوی دیگر عارف عزیز یکی از فعالین ادبی در صفحۀ نوای نیستان اینگونه شیون کابلی را به معرفی گرفت:
محمد رحیم ضیایی متخلص به «شیون کابلی» فرزند سردار محمد عمرخان و نواسه امیر عبدالرحمن خان «ضیاء الملت والدین» در سال ۱۸۹۵م سرطان ۱۲۷۴ ه– ش، در شهر کابل به دنیا آمد.
او تحصیلات ابتدایی را در مکتب حبیبیه فرا گرفت و بعد شامل مکتب حکام کابل شد و از آنجا فارغ گردید. تعلیمات زبان و ادبیات عربی و علوم متداول را نزد استادان هندی و ترکی که در آن وقت در افغانستان مشغول تدریس بودند آموخت.
شیون کابلی از طفولیت تا جوانی تحت تربیه مستقیم مادر کلان خود (بی بی‌حلیمه) مشهور به «بوبوجان» قرار داشت و از همان آوان شباب به مطالعه و خواندن آثار بزرگان و به شعر و شاعری تمایل داشت و در حلقۀ ادبای وقت شامل بود. باخلیل الله خلیلی جوان که همسن و سالش بود و دانش و احاطة او در شعر و ادب دری زبانزد همه محافل ادبی کابل بود، دوستی و نزدیکی خاص داشت. او در شعر و ادب زیادتر از فیض کلام مرحوم قاری عبدالله خان ملک الشعرای وقت بهره می‌برد.
نویسنده این وبلاگ نرگس هاشمی استم , در یک فامیل روشنفکر در شهر کابل دیده به جهان گشودم ،دوره ابتداییه و لیسه را در لیسه سلطان رضیه کابل و دوره لیسانس را در پوهنحی زبان و ادبیات پوهنتون تعلیم و تربیه به درجه کدر به اتمام رسانیدم ، با آمدن حکومت سیاه طالبان مانند دیگر دختران افغان از ادامه تحصیل باز ماندم و راهی دیار هجرت به پاکستان گردیدم ، در آنجا افتخار مسلک معلمی را دریافت کردم ،برای دختران افغان مکتب و مرکز فرهنگی لسان انگلیسی و کمپیوتر ایجاد نمودم و با آمدن حکومت موقت دو باره به افغانستان عزیز برگشتم و در پهلوی ادامه تحصیل به مطبوعات افغانستان راه یافتم . نخستین چکیده ام را از طریق مجله کلید به نشر رساندم و کار ژورنالستی را با این مجله آغاز کردم ،با ایجاد مجله وزین مرسل به حیث ژورنالست و معاون مدیر مسوول ایفای وظیفه نمودم و با نشر مطالب اجتماعی ،سیاسی و فرهنگی از حقوق زنان افغان دفاع نموده و برعلیه ظلم و استبداد زمامداران و تفنگ بدستان جنگیده ام و همیشه مبارزه خواهم کرد با نوشتن داستانهای حقیقی زنان زندانی در افغانستان حقایق را برملا ساخته و خشونت علیه زنان را که در افغانستان حاکم است انعکاس داده ام ،برعلاوه با مجله زن و تجارت،موسسه انکشافی زنان افغان،رایزیننگ انترنشل در امریکا و کمیسیون انتخابات افغانستان در بخش مدیا کار کرده ام.